Boteime a correr coa carraxe nas veas,
en busca de aire limpo,
comida polo po e a deixadez.

Querendo alonxarme de ti,
dos teus bicos,
lonxe do amargo sabor dun vougo querer.

Abafei en soidade
fronte ó muro máis empedregado de todos,
a miña alma.


                                 Álvaro Antelo e Tania Mourelle



Gracias a quen persiste en intentar entender Álvaro.