Hoxe a noite pechao todo na súa escuridade,
o horizonte mestura os dous mundos no vacío,
quebra ó lonxe o silencio movido polo vento e,
o corpo acomódase coa humidade nos ósos.

Cos dedos enmarañados e a cegueira da noite,
a conversa axitada das árbores antóxase apetecible,
así entre asubíos inertes engrandécese a pena,
porque o susurrar enoxa ó silencio.

O repiquetear dos dentes anuncia o frío,
a choiva debuxando unha silueta a pasividade,
o pensamento, o único capaz de fuxir,
vese amarrado á rixidez do abrigo de pel.

Hoxe a tinta escorrega por este papel mollado,
e pecha en negrura o significado duns versos,
deixando o canto funerario das árbores,
como única benvida ó amencer que non chega.


                                                Tania Mourelle 





 



 

Alén dos soños e as ilusións imposnse a realidade atopada por uns ollos ansiosos de novidade e coma se dun feitizo se tratase canta menos novidade ansían os ollos máis morren os soños e as ilusións.

Cando a guerreira colga a espada e por accidente os pes se pousan sobre o chan somos sabedores de que esta, a nosa paisaxe, aquí e agora, é a única realidade.

Curiosa e inexplicablemente o feito de entendelo lévanos a pensar que de poder elixir algún momento rescataríamos as nosas memorias do silencio sendo invadidos pola calidez que nos ocasiona a idea de non conformarnos co efémero presente.

E é nese pequeno momento cando nos sacode un leve pensamento. É a diferenza que cada un leva dentro, que cada un entende a súa maneira.


                                                                      Tania Mourelle

Volve a ela o medo, de sentir.
De sentir que o segredo do peito se volve máis grande.
De sentir que estala.

Volve a ela a angustia de non poder sacalo a fora.
De sentir que cada mente se dispersa no que sente.
Converte a virtude da exclusividade nunha cárcere.

Escribe porque xa non durme e,
converte o que escribe na súa angustia.

Busca a liberdade no que escribe e volve a ela,
volve a ela o medo de sentir.
E cando sente xa non durme porque non pode sacalo a fora,
e porque non pode sacalo a fora daquela escribe.

                                                     
                                        Tania Mourelle