Princesiña de pó,
que te agochas tras ese mandil.

Prisioneira do tempo que
sen saber apenas o que é vivir
tanto nos podes ensinar.

Que cara tan fermosa esa
 que magoaron os anos,
e o paso das bágoas.

Non chores princesiña
que o teu príncipe ben sabe de ti
mais por ser de sange azul,
alónxanse as miradas...

                             
                                 Tania Mourelle