que sexa con furia,
con rabia,
con deixadez.
Rompe a cadea e carga co peso,
que resoe cada vez que pechas os ollos.
Deixaa voar,
sen atreverte a preguntar,
en donde é que se vai pousar.
Alónxate da súa mirada,
fala por enriba dos seus pensamentos.
Baixate cando te busque,
deixa o vacío do teu corpo,
ata agora inerte.
Se lle soltas a man,
deixa ir con ela
todo o que un día foi teu.
Tania Mourelle
